Przyjęło się, że gry komputerowe/wirtualne, to domena ludzi młodych i to głównie płci męskiej. Ja nie spełniam żadnego z tych kryteriów, więc na afisz się nie pcham.... ale wieczorów z grami na moim PS3
nie zamienię na żadne spotkania w klubie seniora czy popylanie do kościółka...
Jeszcze dwa tygodnie temu podążałam do nieznanych krain z biletem w jedną stronę, nieobecna duchem w otaczającej mnie rzeczywistości a tymczasem antybiotyki zrobiły kawał dobrej roboty i załapałam się na powrotną podróż do świata żywych.
Znów wiem jak się nazywam, jaki mam pesel i odróżniam smak kawy od wody z cytryną.
Kilka dni temu postanowiłam więc sprawdzić, czy moja sprawność związana z konsolą jest taka sama jak dawniej- i okazało się , że tak .
Gra Assassin's Creed Mirage , która miała być prezentem pod choinkę - wciąż czekała w konsoli rozgrzebana , więc zabrałam się do ostatniej misji.
Dziś , prawie w samo południe wpadło trofeum "Pan własnego losu" czyli moja dwudziesta czwarta platyna.
Raczej nie zwierzałam się na blogu z tego, jaki typ ludzi lubię ale czas uchylić rąbka tajemnicy.
Lubię takich co to na śniadanie nie piją mleka z gipsem i wiele spraw potrafią przyjąć niekoniecznie tak- jak wypada. Lubię ludzi pozytywnie zakręconych- trochę takich jak ja.
Moi gracze są różni... poprzeczni i podłużni, ale każdy z nich ma cechy, które lubię.
Sądziłam, że znam ich jak własną kieszeń... a tu niespodzianka..
Ni z gruszki ni z pietruszki zapowiedziała się przesyłka od jednego z nich.
Nawet słowem nie zdradził, co to będzie a ja, czekając na kuriera, z ciekawości nie mogłam się na niczym skupić.
W 100% obstawiałam, że będzie to książka, film lub smycz- ale koniecznie to coś związanego z grami.
Tymczasem niespodzianka z zupełnie innej beczki.
Figurka Kim Namjoon'a, mojego idola z grupy BTS, sprawiła mi radość i jako talizman - wylądowała między konsolami...
"Nigdy nie jesteś za stary, aby wyznaczyć sobie kolejny cel lub marzyć nowe marzenie" - jak powiedział mój koreański idol Kim Namjoon.
Za czasów dinozaurów czyli bardzo dawno temu syn podrzucił mi konsolę Sega Draemcast i gierkę dla dzieci, a ja zadawałam sobie pytanie: A po co mi to ustrojstwo ? Tylko kurzyć mi się będzie, no i za stara jestem i czasu nie mam żeby się w to bawić.
Kilka lat później, podrzucił mi kolejną konsolkę, to PS2 i gierkę z Larą Croft.- jak na razie w ramach pożyczki... no i wtedy zaczęło mi się to podobać
Dinozaury wymarły, ja wylądowałam na emeryturze, przestałam pasożytować na cudzym sprzęcie i latem 2007r. kupiłam własną konsolę- PlayStation 3 FAT- 80 Gb. no i wtedy zaczęło się robić poważnie.
Przestałam to moje granie traktować wyłącznie jako zabawę ale zaczęłam stawiać sobie wyzwania... No i niech mi ktoś tego zabroni, niech powie, że za stara jestem i że nie wypada ? Jak na razie to nie wypada mi dysk z kręgosłupa i sztuczna szczęka...
Nadszedł czas gdy do sprzedaży trafiła konsola PS4 a ja wciąż tłukłam na PS3. Wiedziałam, że czwóreczki to ja sobie raczej nie kupię... aż któregoś dnia, świadoma że nie powinnam- wyłuskałam ze skarpety skromne oszczędności i czwóreczka stanęła obok "chlebaczka"... no i wtedy w moim życiu zaczęły się dziać dziwne rzeczy.
Filmik (ten poniżej) w ramach projektu "HUMANS", który miał być tylko przygodą -okazał się niewypałem... i to jeszcze jakim ! Jego autor Marcin Jankowski został za niego dwukrotnie nagrodzony na Grand Video Award 2016.
Potem wywiady, zaproszenia na większe spotkania typu : Blog Forum Gdańsk albo konferencja Kobiety wiedza co robią, artykuły w kilku czasopismach ...ale gdy zaproszenia do znajomych na konsoli zaspamowały mi skrzynkę odbiorczą na amen- wiedziałam, że to już nie przelewki.
Dla
mnie PS5 miało pozostać marzeniem "ściętej głowy". .
Tymczasem przedwczoraj to cudeńko stanęło w moim różowym królestwie, w ramach prezentu z okazji Dnia Dziecka, od PlayStation Polska, bo to Wy odnaleźliście i obudziliście we mnie to dziecko, do którego tęsknię i którego szukam w sobie od bardzo wielu lat.
Pani Moniko.! Dziękuję z całego serducha - całej waszej ekipie za moją kolejną przygodę !
A czy dożyję do PS6 ? Przy moim stanie zdrowia- nie sądzę.
Ale rośnie mi w Trójmieście kolejne pokolenie graczy:czyli moja najstarsza wnuczka (Fotka z 2015r,)
Minęło chyba dziesięć lat lub więcej, od dnia, gdy w multiplayerze natknęłam się na dwóch sympatycznych gości. Młodzi, dowcipni wymiatacze i na dodatek nie przeszkadzało im, że ja, to stara i marudna baba.
Robiłam z nimi trofea w :Red Dead Redemption, Uncharted II i III, w kilku grach z serii Assassins Creed no i Larę Croft też wspólnie przelecieliśmy.
Po drodze naszą ekipę zasiliła fajna dziewczyna a jako ostatni zjawił się wśród nas-sympatyczny Alan.
Gdy lata temu w środku lata odwiedził mnie Tecu.. ze swoją lepszą połówką- pomyślałam: "Wstąpili do piekieł - po drodze im było..." Ale gdy w moim różowym królestwie zjawił się uśmiechnięty wrocławianin- to wiedziałam, że musi być tego ciąg dalszy, że sam wirtual to trochę za mało.
I oto nadszedł 4 luty tego roku, gdy w moich progach zjawił się kolejny z moich graczy.
Nie protestował, gdy zaproponowałam mu fikuśne bamboszki i śliczny wianuszek do wspólnej fotki.
Ale wciąż mi tu kogoś brakuje...Gdzież ta młoda długowłosa ze stolicy czarnego złota, której wciąż nie ma w poniższym zestawie ? A może uda się tego lata..? Trzymam dla niej wianuszek, którego jeszcze nikt nie miał na głowie!
